Neste senso, dende o pasado mes de marzo, a empresa e os seus representantes falaron de maneira pública en prensa -e por orde cronolóxica-  de 400, 1.600, 1.000 e 2.000. Agora, a patronal de industrias do metal (ASIME) anuncia que serán 1.700 postos de traballo.

Exactamente o mesmo pasa cos números do investimento, que foi variando en cuestión de meses en cifras que van dende os 200 ou 300 millóns de euros ata chegar aos 2.540 actuais a partir dos datos dunha suposta consultora, unha entidade pantasma que a empresa anuncia pero non identifica.

Estas circunstancias demostran que o proxecto, por riba de todo, é claramente especulativo, non real, e que as promesas de Cobre San Rafael son calquera cousa menos fiables.

Unha promesa de restauración ambiental que non é tal

Doutra banda, resulta sorprendente a utilización interesada que a mercantil e a patronal fan de conceptos como o de “máximo respecto aos estándares medioambientais” ou “filosofía de vertedura cero” cando as súas empresas matrices Atalaya Mining e Explotaciones Gallegas acumulan denuncias e expedientes sancionadores polas numerosas irregularidades ambientais e administrativas cometidas ao longo do tempo.

É irresponsable falar do “compromiso” cunha industria mineira “sostible” como fai ASIME cando a Fiscalía actuou de maneira contundente nos últimos anos no proxecto “estrela” de Atalaya Mining, Riotinto, polos seus graves inumplimentos en materia de seguridade laboral e protección medioambiental recibindo asemade diversos expedientes sancionadores por parte da Junta de Andalucía.

Nun caso equivalente, Explotaciones Gallegas recibiu nos últimos anos ata catro multas por parte de Augas de Galicia por un valor superior aos 60.000 euros polas súas continuas verteduras de augas residuais dende as súas instalacións situadas na antiga mina de Touro.

Minería de trileiros

Estes feitos, que son de coñecimento público e notorio o que demostran é que a realidade desminte claramente as promesas de emprego, investimento e restauración ambiental que Cobre San Rafael e os seus socios, que pretenden coaccionar á sociedade condicionando a restauración ambiental dos terreos afectados obligatoria por Lei e previa a calquera tipo de proposta extractiva nunha sorte de “minería de trileiros” que olvida que ao igual que miles de persoas nas rúas dúas deputacións e 45 concellos galegos xa dixeron non ao proxecto.